Εδώ και χρόνια ζω σε χωριό. Με μεγάλη αυλή, καλλιεργώ λίγα λαχανικά και φροντίζω (λέμε τώρα) μερικά δέντρα. Η γη και η φροντίδα της σε φέρνει πιο κοντά σε μερικές βασικές αξίες, όπως είναι η παρακολούθηση του καιρού (σήμερα υπάρχουν άπειρα μέσα γι αυτό), ώστε να φροντίζεις π.χ. τα ποτίσματα σου και να μην κάνεις, όπως ο γείτονας μου με τα πολλά στρέμματα, που πότιζε 3 μέρες συνέχεια, χωρίς να μπει στον κόπο να ενημερωθεί ότι έρχονται βροχές. Τώρα δεν μπορεί να μπει στο χωράφι μέχρι να τραβηχτούν τα νερά και ξόδεψε ένα σωρό πετρέλαιο και εργατοώρες.
Τα λέω αυτά, γιατί στην μικρή μας οικιακή οικονομία μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, ώστε να βοηθήσουμε το σύνολο, αλλά κυρίως την δική μας τσέπη. Και θα αναφερθώ στα απορρίμματα , στα σκουπίδια. Και θα ξεκινήσω από τα απλά. Έχω μετρήσει (εξαρτάται βέβαια και από τον τρόπο διατροφής), ότι ένα μεγάλο ποσοστό των σκουπιδιών μας είναι οργανικά (φλούδες φρούτων και λαχανικών κυρίως), ίσως να φθάνει και να ξεπερνά το 50%. Αυτά λοιπόν έπαψα να τα πηγαίνω στους κάδους. Οργάνωσα λάκκους όπου τα θάβω με χώμα και δημιουργήσαμε παρτέρια που πάνω τους ήδη ανθίζουν τα πρώτα λουλούδια. Δυστυχώς δεν βλέπω να κάνουν το ίδιο οι γείτονες. Τα απορριμματοφόρα αυτοκίνητα περνούν από δω μια φορά την εβδομάδα. Υπάρχει εβδομάδα που δεν πήγα ούτε μια φορά στον κάδο.
Αυτή η κομποστοποίηση, άκουσα , ότι εφαρμόζεται σε αρκετούς δήμους στην Ελλάδα και σε μεγαλύτερη κλίμακα στην Κύπρο, σε διάφορες παραλλαγές. Στην Λευκωσία μεγάλο ξενοδοχείο-εστιατόριο , που προμηθεύτηκε ανάλογη συσκευή, έδωσε στοιχεία ετήσιας συγκέντρωσης απορριμμάτων πριν και μετά. Πριν 100, μετά 2! Σε όλα τα σημεία που προσφέρεται φαγητό έχουν τοποθετηθεί, είτε από τους ιδιώτες είτε από τους δήμους μεγαλύτερες (και πιο ακριβές) ανάλογες συσκευές. Η ωφέλεια των δήμων είναι τεράστια, διότι τα περισσότερα χρήματα ξοδεύονται στην συλλογή και μεταφορά των σκουπιδιών. Σε πόλεις της κλίμακας της Ξάνθης είναι δύσκολο να απαιτήσουμε από τους ιδιοκτήτες των περίπου 600 σημείων όλων των μορφών διατροφικής εξυπηρέτησης που υπάρχουν να κάνουν το ίδιο, διότι μια τέτοια συσκευή κοστίζει γύρω στα 25.000 ευρώ, αλλά θα μπορούσε ο Δήμος , εξετάζοντας τα οικονομικά στοιχεία, να τοποθετήσει ένα ή δύο τέτοια (γύρω στις 150.000 το ένα ). Το προϊόν της κομποστοποίησης είναι χώμα, που φυσικά θα χρησιμοποιηθεί για τους ελεύθερους χώρους , πάρκα κ.λ.π. Συνήθως παρατηρείται μια μικρή αντίδραση των περιοίκων τέτοιων χώρων, αλλά η απάντηση είναι αν προτιμούν την κοπριά. Είναι μια μικρή δυσκολία που με συζήτηση ξεπερνιέται.
Αυτή η εφαρμογή , που απαιτεί την συνεργασία επιχειρηματιών-προς τους οποίους βεβαίως πρέπει να δοθούν οικονομικά κίνητρα, απαλλαγές από φόρους ή και επιδότηση ακόμη-είναι ευκολότερη από την κλασσική ανακύκλωση που απαιτεί την συνεργασία όλων των κατοίκων μιας περιοχής. Και αυτή βεβαίως δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, αλλά θέλει περισσότερο χρόνο, επιμονή και υπομονή. Υπάρχει, φαντάζομαι, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός πολιτών που είναι διατεθειμένος να συνεργασθεί. Πρέπει να τους "εκμεταλλευθούμε" . Κίνητρα και σ αυτούς-γιατί όχι-οικονομικά εννοώ. Μια, κάποια, μείωση στα δημοτικά τέλη. Είναι και μια διαδικασία που μετατρέπει τον κάτοικο μιας πόλης σε συμμέτοχο της καλής λειτουργίας της.
Είναι ένα ακόμη πρόβλημα της καθημερινότητας μας που πρέπει να λυθεί. Πριμοδοτεί την εικόνα της πόλης, τον τουρισμό της, τον πολιτισμό της. Φέρνει και χρήμα. Είναι ο κατάλληλος καιρός να προσπαθήσουμε.
ΥΓ Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ειδικός στο θέμα. Διαβάζω και παρακολουθώ τι γίνεται αλλού. Ετσι απλά.
Σ.Σαρακενίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου