Εκεί έξω στον κόσμο

Κύριοι των μηχανισμών, της ποικιλώνυμης καμαρίλας, των ανέξοδων αφορισμών, της καχυποψίας για τους 'άλλους", αρθρογράφοι ένθεν κακείθεν, όλοι όσοι και όσες κινούμαστε σ αυτόν τον χείμαρρο που στροβιλίζεται και ψάχνει να βρει την κοίτη του, πρέπει επί τέλους να κάνουμε μεταβολή, να πάψουμε να κοιτάμε προς το κέντρο του κύκλου που έχουμε δημιουργήσει και να στήσουμε το αυτί μας προς τα έξω, προς την "κοινωνία". Το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί και εκεί υπάρχει ένα άλλου είδους χάος, μια αμηχανία, αποστροφή και αγανάκτηση που καλουπώνεται από διάφορους επιτήδειους. Όμως πάνω από όλα αυτά και κυρίως από το σκεπτόμενο στοιχειωδώς κομμάτι της, σηκώνεται ένα μουρμουρητό, μια αχλή, μια ομίχλη μέσα στην οποία η έντονη αναζήτηση κάποιου δρόμου είναι το κυρίαρχο στοιχείο.

Περιμένει η κοινωνία , ειδικά εκείνο το κομμάτι της, που έπαψε πια να πιστεύει στον δικομματισμό και στην πόλωση που αυτός δημιουργεί συνήθως, κατασκευάζοντας ρήγματα που μέσα τους συνθλίβονται οι "μοιραίοι", αυτοί που κάνουν συνήθως σκαλομαρία σε πολιτικά φορτηγά που τους μεταφέρουν όπου εκείνα θέλουν και πάντοτε τους αδειάζουν στις χωματερές των δικών τους επιδιώξεων , που συνήθως δεν ταυτίζονται με τις επιδιώξεις των επιβατών τους.
Βιαστείτε λοιπόν, αφήστε τις "διαδικασίες" και την επιλογή κοινού αποσμητικού που δεν θα ενοχλεί τις ευαίσθητες μύτες στους κλειστούς χώρους που στριμώχνεστε. 

Ο δρόμος είναι στενός, δύσβατος και δεν είναι κάποιο ράλλυ που στις άκρες του μονο χειροκροτητές θα συναντήσετε. Οχι. Περιμένει να ακούσει ο κόσμος αλλά και να πει. Να μεταφράσει τα αγκομαχητά του σε λόγο, όχι πάντοτε ευχάριστο στα αυτιά σας, αλλά μ αυτόν θα γίνει η όποια μεγάλη ή μικρή πορεία. Και όλοι αυτοί δεν χρησιμοποιούν τα ίδια αποσμητικά με σας, η ποικιλία τους δεν πρέπει να σας τρομάξει, αλλά να είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Και το στοίχημα δεν είναι με τους άλλους, είναι με τα προβλήματα και τις αγωνίες του κόσμου.



Σ.Σαρακενίδης