Μπήκα στην μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών με το ψηφοδέλτιο της "Κοινωνίας Δημοτών", όχι με την ελπίδα και την προοπτική να εκλεγώ, αλλά κυρίως να βοηθήσω-ελπίζω να το έκανα-να αλλάξει ο Δήμος μας. Ο "προεκλογικός" μου αγώνας έχει κάπως προσωπικό χαρακτήρα και απευθύνεται σ αυτούς που με ξέρουν ή που με έχουν γνωρίσει από τα μέσα και από αυτό το μπλογκ.
Στην πορεία-γνωρίζοντας μερικούς από τους συνυποψήφιους μου, ομολογώ ότι άρχισε να μου αρέσει η ιδέα να είμαι μεθαύριο στο δημοτικό συμβούλιο. Ξέρω ότι δεν θα γίνει αυτό, αλλά αναπόλησα εκείνη την περίοδο 1974-1980+, που ασχολήθηκα με τα πολιτιστικά της πόλης μέσω της ΦΕΞ (στην οποία σε κάποια φάση είχα την τιμή να προεδρεύσω). Ήταν δύσκολη φάση τότε. Κάτι σαν αντάρτικο. Με λάθη και παραλείψεις, αλλά νομίζω κάτι άφησε πίσω της.
Τότε ξεκινούσε το λαογραφικό μουσείο, με τις παλινωδίες αλλά και την βοήθεια του Υπουργείου Πολιτισμού, τότε βάζαμε (μαζί με άλλους) πλάτη για την διατήρηση της παλιάς πόλης, κόντρα σε πολλά συμφέροντα.(Δυστυχώς δεν κράτησα τους λιβέλους εναντίον μας από εφημερίδες της εποχής).
Τότε μεγαλούργησε η κινηματογραφική Λέσχη, που της δώσαμε πνοή και έγινε και περιοδεύουσα με προβολές στα χωριά (παρ όλη την λοιδωρία από άλλους κύκλους αυτήν την φορά).
Το Μουσικό Εργαστήρι της ΦΕΞ, ένα επίτευγμα για το οποίο υπερηφανεύομαι, με την βοήθεια εξαιρετικών ανθρώπων, που δυστυχώς κάποιους τους χάσαμε νωρίς (ο αγαπημένος μου Νίκος Μιχαηλίδης, ο άλλος Νίκος ο Πάσχος -ο πασχούλης-όπως τον φωνάζαμε). Και άλλοι πολλοί, ο Μελέτης,ο Καραμπούλας , ο Διαμαντίδης, ο Μηνάς, ο Φιλοσοφόπουλος και γύρω γύρω ένα σωρό φίλοι να βοηθούν στις πρακτικές δουλειές (ας με συγχωρήσουν αλλά είναι πολλοί).
Ηταν ωραίες μέρες. Τώρα ο πολιτισμός έγινε πιο "επαγγελματικός", δίνει άλλου τύπου αποτελέσματα, δεν έχει ίσως την μαζικότητα της εποχής εκείνης. Αλλες ανάγκες τότε, άλλοι άνθρωποι. Υπήρχε μια δίψα, μετά την επτάχρονη ξηρασία.
Σήμερα πιστεύω ότι μπορούμε να επανακάμψουμε. Επαναφέροντας λίγο από το συναίσθημα εκείνης της εποχής, συνδυάζοντας το με τις ικανότητες και επιδεξιότητες νέων ανθρώπων, που κοντά στις αγωνίες τους για επιβίωση, νιώθουν την ανάγκη παράλληλα να εκφρασθούν. Και τα μέσα τώρα είναι πολλά. Εχω κάνει κριτική σε πολλές από τις εκδηλώσεις που γίνονται στην πόλη μας (γιορτές παλιάς πόλης π.χ.). Και πολλοί συμπολίτες νομίζω ότι ζητούν μια αναθεώρηση αυτών των γιορτών. Να μην χάσουν τον αυθορμητισμό τους, αλλά να αναστραφεί ο μονομερής προσανατολισμός τους ως προθάλαμος του καρναβαλιού, το οποίο είναι μια ατραξιόν της πόλης-δεν αντιλέγω-αλλά ότι λαογραφικό είχε το έχει χάσει προ πολλού-.
Ο εθελοντισμός σ αυτόν τον τομέα ήταν πάντοτε αυτός που σήκωνε το μεγάλο βάρος. Στην εποχή μου, όχι μόνο δεν είχαμε σύμμαχο τον Δήμο, αλλά και αντίπαλο πολλές φορές (Θυμίζω την προσπάθεια να αφαιρεθεί από την ΦΕΞ το σπίτι της από τον τότε Δήμαρχο). Ο Δήμος λοιπόν, έχει μεγάλη ευθύνη γι αυτήν την παράλειψη (δεν αναφέρομαι στο καρναβάλι-είναι μια ιστορία μόνο του) και πρέπει να την αναπληρώσει με σωστό και ευθύ τρόπο. Μπορεί.
Χρειάζεται ένας συντονισμός και μια εκ νέου ανάγνωση του μεγάλου αυτού ζητήματος. Χάθηκαν αρκετές ευκαιρίες στο παρελθόν (θυμίζω Χατζηδάκης-έπεσε σε κακά χέρια τότε-διάφορες προτάσεις για φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, άλλες προσπάθειες). Η εποχή τώρα είναι διαφορετική. Και τα χρήματα λίγα. Η προσπάθεια πρέπει να γίνει εκ των ενόντων, αλλά να έχει μια διάρκεια, να επαναφέρει μια ποιότητα που απαιτείται σε όλα αυτά, χωρίς εγωϊσμούς και αντιπαλότητες. Υπάρχουν περιθώρια και πολλές δυνατότητες. Ας αλλάξουμε και σ αυτόν τον τομέα.
Μπορούμε.
Σ.Σαρακενίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου