Πέντε περίπου χρόνια της κρίσης , τα οποία άφησαν πίσω τους κουρασμένους επιβάτες του πάλαι ποτέ πολυτελούς λεωφορείου της "Ελλάς travel", που άλλοι συνεχίζουν πεζοί, άλλοι ξυπόλητοι και αρκετοί τα έχουν παρατήσει και περιμένουν μόνοι στην άκρη του δρόμου (τον Γκοντό; αυτός πάντως δεν ήλθε ποτέ).
Οι υπόλοιποι που συνεχίζουν, αφού πλήρωσαν πανάκριβο εισιτήριο, χωρίς ακόμη να είναι σίγουροι πού πάει το όχημα και, κυρίως δεν ξέρουν, αν δεν τους ξαναζητηθεί συμπληρωματικό ναύλο.
Ελαφρώς συγχισμένοι, κουρασμένοι από τα τραντάγματα, προσπαθούν να δουν πάνω από τις πλάτες του οδηγού, που επί τέλους βγάζει αυτός ο δρόμος. Μερικοί απ αυτούς νοιάζονται και για αυτούς που εγκατέλειψαν το λεωφορείο και προσπαθούν να πείσουν τον οδηγό να γυρίσει πίσω για να τους παραλάβουν. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει και πολλά πράγματα.
Σ αυτές τις διαπραγματεύσεις, οι στραβοτιμονιές των κατά καιρούς οδηγών ξεχνιούνται ή παραμερίζονται, στην προσπάθεια (όπως στο "μεροκάματο του τρόμου") η διεκπεραίωση του εύφλεκτου εμπορεύματος να γίνει χωρίς ανεπιθύμητες εκρήξεις. Αλλά μέχρι στιγμής δεν πιάνουν τόπο τα λόγια και οι παραινέσεις και όπως στην ταινία του Κλουζό κινδυνεύουμε να τιναχτούμε στον αέρα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαστε στο τέρμα, αλλά κάπου στη μέση. Κάτι είναι κι αυτό.
Αλλά εδώ έρχεται το σύνδρομο Κόρσακοφ να παίζει τον ρόλο του. Οι φορείς του-οι οδηγοί-πάσχοντας από διαταραχή της μνήμης, την αναπλάθουν μέσα από την δική τους μυθοπλασία, παίρνοντας από δω και από κει ψήγματα επίπλαστης πραγματικότητας, δήθεν δημοκρατικότητας, συνέπειας και ειλικρίνειας. Και οι επιβάτες-αρκετοί απ αυτούς, καμιά 58αριά-προσποιούνται ότι τους πιστεύουν. Και έτσι, ενώ ο δρόμος μπροστά έχει λακκούβες που πρέπει να τις διασχίσει κανείς με συγκεκριμένη ταχύτητα, αλλιώς κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα και ενώ πίσω έχουν μείνει πολλοί πρώην επιβάτες,χωρίς ελπίδα άλλου οχήματος, η συζήτηση με τους "αμνήμονες" συνεχίζεται , γιατί, δυστυχώς αυτοί έχουν ακόμη το κλειδί της μίζας του αυτοκινήτου.
Κάποιοι άλλοι που κάνουν εντατικά μαθήματα οδήγησης, χάνουν μάλλον τον καιρό τους, γιατί όχημα με 15 τιμόνια δεν ανακαλύφθηκε ακόμη.
Μήπως κ. Κλούνευ μαζί με την προτροπή για την επιστροφή των μαρμάρων, να κάνατε κάτι και για τον ορθολογισμό. Θα παίρνατε πολύ περισσότερα ευχαριστήρια γράμματα τότε.
Σ.Σαρακενίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου