Είδαμε το κείμενο των 58, διαβάσαμε γύρω στα 1500 άρθρα που γράφτηκαν σχετικά,(1501 λοιπόν),... μερικά πικρόχολα (εγώ έχω κάνει χολοκυστεκτομή εδώ και χρόνια), άλλα ειρωνικά και μερικά απορριπτικά. Αλλά τα περισσότερα ήταν ενθαρρυντικά και αισιόδοξα.
Φαίνεται πως το θέμα της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα χάνει σιγά-σιγά την χωροταξική του χροιά και γίνεται βαθιά πολιτικό. Το κείμενο το επισημαίνει με σαφή τρόπο. Κάνει ηρωική προσπάθεια να ξεπεράσει πρόσωπα και εφαρμοσμένες πολιτικές-τις οποίες περιλαμβάνει αλλά δεν στέκεται εμμονικά σ αυτές, έγινε και κριτική επ' αυτού άλλωστε-και να συμπεριλάβει στην έκκληση-πρόσκληση της όλα εκείνα τα ζητήματα που απασχολούν ή θα έπρεπε να απασχολούν την κοινωνία και τους πολίτες. Η επαναθεμελίωση που αναζητά δεν αφορά μόνο τις πολιτικές παρατάξεις , αλλά και το υπόλοιπο οργανωμένο ή μη κομμάτι της κοινωνίας. Επαναθεμελίωση που θα παίρνει υπ όψη της το χάος που μας περιβάλλει και που οδηγεί σε πολλαπλές και περίπλοκες αντιδράσεις. Απέναντι σε μια Ευρώπη που τέμνεται από τάφρους και σε μια ελληνική πραγματικότητα που περιέχει τις δικές της , την άρνηση των διαχειριστών της κρίσης να κατανείμουν δίκαια τα βάρη της κρίσης, και δείχνουν έτσι να αδιαφορούν για το πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που μένει, εκ των πραγμάτων έξω από παραγωγική και μοιραία και πολιτική διαδικασία.
Η ανάγκη ανασυγκρότησης είναι τεράστια. Χάνεται καθημερινά πολύτιμος χρόνος και κυρίως, παρά την κρίση, δεν φαίνεται να λειτουργούν στην κοινωνία διαδικασίες συλλογικής ανασυγκρότησης της, ανάπτυξης αλληλεγγύης-σε μικρούς πυρήνες μόνο-αντίθετα με άλλες παρόμοιες εποχές. Οι κίνδυνοι περαιτέρω συντηρικοποίησης της κοινωνίας αυξάνονται και η ακροδεξιά και οι παραφυάδες της καραδοκούν.
Δυστυχώς μέχρι στιγμής οι οργανωμένες δυνάμεις του χώρου δεν φαίνεται να αντιδρούν θετικά, κάθε άλλο μάλιστα. Ειδικά η Δημ.Αρ., που έχει πρωτοστατήσει από την ίδρυση της στο θέμα αυτό, υφίσταται μια μετάλλαξη-ερήμην των μελών και φίλων της-αντιδρώντας με αδιαφορία και εχθρότητα προς το νέο σχήμα που θα δημιουργηθεί-στο οποίο μάλιστα θα διατηρούσε την αυτονομία της-, μόνο ως αντίδραση ενός στενού μηχανισμού που παλεύει για την επιβίωση του μπορεί να εξηγηθεί.
Αλλά η κεντροαριστερά φαίνεται πως είναι μια αναγκαία στο πολιτικό σκηνικό κατάσταση και η έλλειψη της μέχρι τώρα αποδείχτηκε με την ενίσχυση των άκρων και την έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ τους, αλλά και επεξεργασία και διατύπωση ενός αύριο που έρχεται ταχύτατα επάνω μας, σαν το τρένο στην οθόνη παλιά. Συναίσθημα και τεχνική πρέπει να συνδυασθούν. Γνώση και έγνοια.
Μου θυμίζει την ιστορία των μικρών παιδιών που αλλάζουν τα δόντια τους. Πέφτουν αυτά που είχαν εκ γενετής, αλλά είναι σίγουρο ότι θα ξαναβγάλουν. Μετά χρειάζονται περιποίηση.
Και οι ελιές το ίδιο. Κινδυνεύουν από δάκο. Χρειάζονται δακοπαγίδες και φροντίδα και γνώση. Και αγάπη, γιατί όχι. Το λάδι μετά πάντοτε είναι καλύτερης ποιότητας.
Σ.Σαρακενίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου